شیوع حساسیت به لاتکس در کودکان و نوجوانان زیر 18 سال تحت همودیالیز در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز سال 1385

مقدمه: حساسیت به لاتکس به واسطه ایمونوگلوبولین E یکی از مشکلات اساسی در مقوله سلامت جهانی است. با توجه به وضعیت خاص بیماران تحت همودیالیز، قرار گرفتن در معرض پروسیجرهای مکرر و استفاده از دستکش، کاتتر و سایر اقلام حاوی لاتکس در حین همودیالیز، امکان مواجهه با سایر آلرژن های دارای واکنش متقاطع با لاتکس به ویژه گرده گل ها و درختان، مطالعه حاضر به منظور تعیین شیوع حساسیت به لاتکس در بیماران کمتر از 18سال تحت همودیالیز انجام گرفته است. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، مشخصات جمعیت شناختی و سوابق مرتبط با حساسیت تعداد 68 بیمار کودک و نوجوان زیر 18 سال تحت همودیالیز در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1385 و نحوه واکنش آن ها به آزمون خراش پوستی (پریک) با عصاره استاندارد لاتکس جمع­آوری شد. داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS ویرایش 11 با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون نسبت، آزمون تی مستقل  و آزمون  مربع کای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از هر هفت نفر، یک نفر (7/14 درصد) به آزمون پوستی با استفاده از عصاره استاندارد لاتکس واکنش مثبت نشان داده که نتیجه به دست آمده نسبت به جمعیت نرمال به میزان قابل توجهی بالاتر است (001/0= P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان شیوع بالای حساسیت به لاتکس در کودکان و نوجوانان تحت همودیالیز، گرفتن تاریخچه مناسب، انجام آزمون های لازم برای بررسی دقیق حساسیت به لاتکس و استفاده از دستکش ها، کاتترها و وسایلی که محتوای پروتئینی لاتکس به کار رفته در آن­ها با کلریناسیون، اتوکلاوینگ، استفاده ازآنزیم های پروتئولیتیک یا سورفکتانت های غیریونی مانند پلی اتیلین گلیکول (PEG) کاهش یافته، توصیه می شود.